نقش میانجی مکانیسم های دفاعی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه، تحریف شناختی بین فردی و صفات شخصیت مرزی

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای سبک های دفاعی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه، تحریف شناختی بین فردی و صفات شخصیت مرزی بود. روش پژوهش حاضر همبستگی، از نوع مدل یابی معادلات ساختاری و جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان دانشگاه تبریز در سال 93-92 بود که از میان آنها 368 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و پرسشنامه تحریف شناختی بین فردی (icds)، پرسشنامه مکانیسم های دفاعی (dsq)، مقیاس صفات شخصیت مرزی(stb) و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه را تکمیل کردند. تحلیل داده ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری (sem) و اثرات غیر مستقیم از طریق آزمون بوت استراپ انجام شد. مدل های ارزیابی شده از شاخص های برازندگی خوبی برخوردار هستند. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که سبک های دفاعی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه، تحریف شناختی بین فردی و صفات شخصیت مرزی نقش واسطه ای دارند. تاثیر واسطه ای سبک های دفاعی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه، تحریف شناختی بین فردی و صفات شخصیت مرزی هم به صورت اثر کاملاً غیر مستقیم (تاثیر طرحواره های ناسازگار اولیه بر تحریف شناختی بین فردی یا صفات شخصیت مرزی از طریق مکانیسم های دفاعی خاصی است و و این تاثیر مستقیم نیست) و هم به صورت میانجی گری کامل و جزئی بود (در این نوع واسطه گری سبک های دفاعی رابطه فوق را یا بطور کامل و یا به صورت جزئی تعدیل می کنند)